Wystawa Józefa Krzysztofa Oraczewskiego -jedność w wielkości

27 czerwca mieliśmy okazję uczestniczyć w uroczystej inauguracji wystawy RELACJE. Oraczewskiego pytania o jedność.

Wystawa Józefa Krzysztofa Oraczewskiego jest współczesnym pytaniem o jedność w wielkości. Pod takim hasłem tym razem przebiegało spotkanie w galerii.

Niezwykła osobowość, tak można przedstawić jedną z wielu cech Józefa Krzysztofa Oraczewskiego. Artysta sztukę współczesną traktuje  niekonwencjonalne, bardzo współcześnie, ale  pod względem warsztatu bardzo tradycyjnie.

Wykonanie obrazu jak opowiada autor trwa około pięć miesięcy, płótno jest pokrywane około stu pięćdziesięcioma warstwami farb.

Jeszcze należy dodać, że oprócz wykonywanego zawodu jest zapalonym golfistą-jeśli pozwala na to czas.

Galeria Orac mieści się w Warszawie przy ul. Nowolipki 27 

http://oracart.pl/

Relacje. Oraczewskiego pytania o jedność

Wystawa Józefa Krzysztofa Oraczewskiego jest współczesnym pytaniem o jedność w wielkości.

Trzy obrazy i trzy koncepcje „widzenia” jedności to barwna i intrygująca „suma artystyczna” filozoficznych dociekań przepływających przez myśl ludzką w wielu nurtach, z ogromem dopływów, meandrów i kanałów. Mając swoje źródło w nieprzebranej tęsknocie za pierwotnym  ładem i harmonią to niepokojące pytanie nie ma bowiem swojej jednej odpowiedzi, jednoznacznej delty znaczeń.

Pierwsza perspektywa rozumienia jedności ukazuje ogromną skrzydlatą postać. Obraz sprawia wrażenie, jakby artysta sztukował podobrazia wiedziony pragnieniem przekroczenia skali ludzkiej. Ten zamierzony efekt artystyczny przedstawia jedność osoby jako wartość nadrzędną, która scala tworzące się elementy. Tutaj nie ma wątpliwości-części, składające się na postać, nie są autonomiczne, ich sens wyłania się tylko z oglądu całości.

Druga perspektywa jest inna. W tym ujęciu dominuje indywidualny charakter każdego fragmentu. Trudno dopatrzeć się jakiejś idei, która scala poszczególne obrazy. Nic nie determinuje układu, który zdaje się być dziełem przypadku i może być dowolnie zmieniany, tworząc za każdym razem odmienny w wyrazie przekaz. Całość jest jednostkowym dziełem artysty i obserwatora. To oni-swoim aktem twórczym i doniosłością oglądu – stwarzają ją nieustannie od nowa.

Te dwie perspektywy są całkowicie odmienne. Napięcie między nimi jest potęgowane dramatem przeciwieństw, które wyłaniają się z tła; jedność i wielkość, stałość i zmienność, bezkres i kres. Artysta nie wartościuje, nie wyróżnia żadnego z wymiarów. Pozwala każdemu z nich wybrzmieć, daje się w pełni wypowiedzieć w dialogu. To polifoniczne brzmienie obu punktów widzenia pozwala zobaczyć szerszy kontekst. Bo one również są potraktowane jako plotyńska Jednia, części emanujące z większej całości. I nie przypadkowo zbiegają się w trzeciej instalacji.

Jedność jest tutaj nazwana po imieniu, ukazana w symbolu Alfy i Omegi. Nie ma wątpliwości, że chodzi o pierwiastek wieczny, nieskończony, jednoczący wszystkie przeciwieństwa. Ta niezmienna skończona wizja zbudowana jest jednak z ruchomych obrazów, które mogą funkcjonować samodzielnie jako osobne byty. Co nie zmienia faktu, że będąc w oderwaniu, są one naznaczone tajemniczym piętnem, kawałkiem wzoru, który wciąga je w szerszą perspektywę i ukazuje brak jakiejś dalszej części większego planu, który choć nie jest dotkliwy, to wywołuje subtelny niepokój i każe szukać swojego dopełnienia.

Jedność jest ukazana nie tylko pod postacią symbolu ingerującego w całość. Również tematyka poszczególnych warstw nawiązuje głównego motywu. Fundamentem instalacji są obrazy inspirowane pomnikami warszawskimi, które ukazują społeczny i historyczny aspekt tożsamości człowieka, jego materialne uwikłanie w rzeczywistość. Drugim wymiarem jest pierwiastek duchowy, ukazany w postaciach aniołów. Trzecim aspektem są wizerunki Adama i Ewy zaczerpnięte z obrazów wielkich mistrzów malarstwa, które w sposób jednoznaczny odnoszą się do jedności przeciwieństw.

A w centrum wszystkiego, jak to zwykle w sztuce Oraczewskiego, jest człowiek. Jego relacja z sobą, innymi, absolutem i światem zewnętrznym. Prawdziwe zjednoczenie przeciwieństw, pierwiastków ognia, powietrza, ziemi i wody. Aperion. Właściwa, pełna emocji odpowiedź na pytanie o jedność.

Monika Turczyńska

http://oracart.pl/